خرید بازی Call of Duty 1 برای ایکس باکس 360

معرفی بازی Call of Duty 1 XBOX 360    

بازی Call of Duty یک بازی تیراندازی اول شخص است که در سال 2003 توسط Infinity Ward توسعه یافته و توسط Activision منتشر شده است. این اولین قسمت از فرنچایز Call of Duty است که در 29 اکتبر 2003 برای مایکروسافت ویندوز منتشر شد.از دیگر بازی های کال آو دیوتی میتوان Call of Duty 3 XBOX 360 و بازی Call of Duty 4 Modern Warfare 1 XBOX 360 را نام برد.

مبارزه با نازی ها سال 2003 است.کمی بیش از نیم دهه از انتشار اولیه آن می گذرد، اما Call of Duty به انبوه یکپارچه سازی کاهش یافته است. شش سال گذشته چندان مهربان نبوده است، و حتی با برخی از ظاهر و حس های COD ارتقاء دهنده تحسین برانگیز قدیمی. با این حال، تجربه این که چقدر این سری از اولین بازی روی رایانه شخصی تغییر کرده است .

قابل توجه و گهگاه سرگرم کننده است. با جابجایی بین Modern Warfare 2 و COD Classic، برخی خطوط کمی تار شدند، برخی چیزها مرا دیوانه کردند، و همه اینها باعث شد که این امر بسیار آشکارتر شود که چرا این بازی در زمان خود چنین موفقیت چشمگیری داشته است.

شش سال پس از اولین حضورش، Call of Duty در قالب یک بازی لایو آرکید به نمایشگرهای ما باز می گردد، به عنوان ادای احترامی "کلاسیک" به مولد یک مجموعه طولانی مدت و موفق، و آن شکوه و عظمتی را که از آن تجلیل می شود بدون تغییر باقی می گذارد. بالا پس بیایید ببینیم عنوانی که تا به حال هرگز روی کنسول ها ظاهر نشده بود، در آزمون پد چگونه رفتار می کند.

همه ما بدون ذره ای از نوستالژی، تیراندازی سه بعدی را به یاد می آوریم که از برخی جهات، نحوه درک مفهوم تیراندازی سه بعدی را تغییر داد. مدال افتخار، برای اولین بار در تاریخ بازی های ویدئویی، ما را کاملاً (یا تقریباً) به واقعیتی متشکل از خون، مرگ، شجاعت، وظایف، ترس ها و امیدهای یک جنگ واقعی تبدیل کرد. در واقع از وحشتناک ترین جنگ ها.

به این ترتیب جنگ جهانی دوم با بهترین امکاناتی که یک بازی ویدیویی می‌توانست در سال 2001 داشته باشد بازسازی شد. احساس تنها یافتن خود در میان گلوله‌های زیادی که هوا و بدن سربازان را شکافته بود واقعاً قوی بود و واقعیت توانایی تأثیرگذاری، زیرا آنچه می‌توان در مورد درگیری‌ای انجام داد که تاریخ را به گونه‌ای عظیم نشان می‌داد، احساس دیگری بود که مطمئناً بسیاری آن را فراموش نخواهند کرد.

بدیهی است که علاوه بر این، Medal of Honor: Allied Assault مزایای بسیار دیگری نیز داشت که این بار به ماهیت آن به عنوان یک بازی مرتبط است. بنابراین، اینها را باید در سرگرمی، در دقت ساخت سلاح ها، در هوش مصنوعی، در یک موتور گرافیکی که قادر به مدیریت فضاهای تقریباً بی حد و حصر است و غیره در یک فهرست بسیار طولانی جستجو کرد. خب، Call of Duty بیش از یک قیاس با مدال افتخار دارد.

اول از همه، باید بدانید که بسیاری از برنامه نویسان مدال افتخار و در نتیجه خانه نرم افزار آن، 2015، اکنون برای اینفینیتی وارد کار می کنند. اگر به این اضافه کنیم که هدف Call of Duty دستیابی به تمام احساساتی است که با مدال افتخار داشت و بار دیگر در جنگ جهانی دوم اتفاق می افتد، مطمئناً متوجه خواهید شد که این دو بازی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.

نکته ای که می توان این Call of Duty را دنباله واقعی مدال افتخار دانست. همچنین فکر کنید که بچه های 2015 که هنوز حق نام مدال افتخار را دارند، در حال کار روی یک بازی جنگی جدید هستند، اما این بار در ویتنام اتفاق می افتد. به طور خلاصه، مطمئناً بسیار کمتر از این Call of Duty شبیه مدال افتخار خواهد بود.

امیدوارم با صحبت هایم شما را متقاعد کرده باشم، اما مهم ترین چیز این است که آنچه را که بچه های Infinity Ward به ما ارائه می دهند، به طور مستقیم تجربه کنید. در مورد Infinity Ward، فکر می‌کنم دانستن خرید این شرکت کوچک توسط اکتیویژن بسیار مهم است، خریدی که به محض ورود Call of Duty به مرحله مسترینگ و در نتیجه لحظه‌ای که کارمندان اکتیویژن آن را برای اولین بار در عمل دیدند، انجام شد.

در نسخه کامل همه اینها شما را به چه فکری وادار می کند؟ ساده است، کسانی که از Activision هستند آنقدر تحت تأثیر بازی قرار گرفتند که تصمیم گرفتند همیشه Infinity Ward را همراه خود داشته باشند، حتی آن را بخشی از همان انجمن مرکزی شرکت کنند. به طور خلاصه، همانطور که می بینید، مقدمات یک شاهکار بزرگ همه وجود دارد، فقط باید آنها را تحلیل و تقویت کنیم.در جنگی که دنیا را تغییر داد، هیچ کس به تنهایی نبرد.

داستان بازی Call of Duty 1 کالاف دیوتی 1 ایکس باکس 360

همانطور که قبلاً به وفور گفتیم، بازی Call of Duty 1 در جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد. به طور دقیق، دو رشته دقیق از این جنگ وحشتناک و ناراحت کننده را دنبال می کند. در واقع قسمت های اول و سوم بازی به مصاف متفقین می روند و قسمت دوم و چهارم با روس ها. طرف‌های متفقین ما را می‌بینند که ابتدا D-Day معروف یا در صورت تمایل فرود نرماندی را آماده می‌کنیم (اما این هرگز در بازی تکرار نمی‌شود، که در عوض با مدال افتخار اتفاق افتاد)، و سپس به آلمان‌ها در پایگاه‌هایشان حمله می‌کنیم.

شما سه داستان را به ترتیب برای ایالات متحده، بریتانیا و شوروی در Call of Duty 1 بازی می کنید. برخوردها معمولاً کوتاه، متمرکز و دیوانه کننده هستند. خود اهمیتی COD که اکنون امضا شده است، از درام قهرمانانه جنگی تا مجموعه‌های برتر در حال چرخش است. تجربه شروع COD، از آرزوهای سینمایی گرفته تا استفاده هوشمندانه از دیدگاه اول شخص و تاثیرات عالی، سرگرم کننده است. همینقدر خوشحال کننده است که این سری تا کجا پیش رفته اند - مانند اینکه چگونه Call of Duty Modern Warfare 2 PS3 موفق می شود NPC ها را از درها دور نگه دارد، بنابراین من آنها را نفرین نمی کنم و از کجا آمده اند.

در طول تاریخ، در واقع، فرمان دو سرباز متعلق به ارتش روسیه و آمریکا را به دست خواهید گرفت. بازی، البته، در اواخر جنگ جهانی دوم، در زمانی که آمریکایی‌ها و روس‌ها قرار است به طور قطعی ارتش آلمان را محاصره کنند و آن را مجبور به استقرار تدریجی کنند، جریان دارد. در نقش سرباز آمریکایی دقیقاً در نرماندی دقیقاً به مناسبت D-Day با چتر نجات می‌شوید و از آنجا با همراهان خود به سمت فتح قلمرو فرانسه ادامه می‌دهید. اما در نقش روسی، از استپ های پوشیده از برف یخی عبور خواهید کرد تا سرزمین مادری محبوب را از اشغال نازی ها رها کنید.

گیم پلی بازی Call of Duty 1 کال آو دیوتی 1 ایکس باکس 360

آنهایی که فقط به دنبال یک سفر آرام به مسیر حافظه بدون دردسر یک جنگ سخت هستند، با مشکل پیش فرض در خانه خود خواهند یافت. «سختی» کمی اشتباه است. اگر در Regular بازی می کنید، بازی کاملاً آسان است، حتی اگر قبل از سلامتی "زمان همه زخم ها را التیام می بخشد" باشد.

 کیت های پزشکی معمولی هستند مگر اینکه به عنوان یک دامپزشک بازی کنید، اما پس از آن به عنوان یک کهنه سرباز قبلاً با مازوخیسم خود کنار آمده اید، بنابراین خشونت، چک پونت بی رحمانه، کشتن دشمنان با یک تیر و به طور کلی تجربه ناعادلانه جای تعجب نخواهد داشت.

لازم به ذکر است که برای کلکسیونرها وجود دارد که تروفی ها بسیار فراوان هستند و به راحتی به دست می آیند. چند نفره وجود دارد - اما نمی‌توانید افراد را آنلاین پیدا کنید. تنها افرادی که احتمالاً آهنگ آژیر شش حالت چند نفره بازی را می‌شنوند، آنهایی هستند که در حال حاضر Modern Warfare 2 را در اختیار ندارند. این بازی از هشت بازیکن در یک مسابقه پشتیبانی می‌کند که کمی ضعیف است. از طرف دیگر، می توانید شاهد شروع Killcam باشید و از نقشه های عالی لذت ببرید.

Call of Duty Classic از همه جهات با نسخه اصلی رایانه شخصی یکسان است و از صفحه اصلی معروف شروع می شود. شما این گزینه را خواهید داشت که داستان را شروع کنید یا مستقیماً به حالت چند نفره کلاسیک شیرجه بزنید، که همچنین بدون تغییر باقی مانده است.همانطور که بسیاری از شما قبلاً می دانید، این کمپین به فصل هایی تقسیم می شود که هر کدام از آنها دو جناح مختلف را به عنوان قهرمانان نمایش می دهند.

گیم پلی بازی Call of Duty 1 به همان اندازه وفادار باقی مانده است، و یک سیستم کنترل ساده و شهودی را پیشنهاد می کند، عاملی که با آموزش اجتناب ناپذیر، معمولی کل سری، که اساساً به عنوان پیش درآمدی برای کمپین تک نفره عمل می کند، برجسته می شود. علاوه بر این، هر ماموریت با اهداف مختلفی مطابقت دارد که با ستاره طلایی کلاسیک روی قطب نما مشخص شده است.

مانند خرابکاری در مواضع فلک آلمان، آزاد کردن برخی ساختمان ها از حضور دشمن یا، دوباره، صعود به بالای یک برج و دفاع از موقعیت با یک تک تیرانداز تفنگ. همچنین بخش هایی روی یک تانک وجود دارد. پیمایش، به خودی خود، خطی است، همانطور که روایت است، اما با توجه زمانی خاص، مهم ترین رویدادهای دوره ای که بازی در آن جریان دارد را دنبال می کند.

- علیرغم برخی عدم قطعیت های اولیه، می توان گفت که سازگاری با joypad موفقیت آمیز است: چیدمان کنترل های بازی بلافاصله برای شما آشنا خواهد شد. سیستم کنترل، در واقع، بر اهمیتی که این بازی تا به امروز در تکامل FPS داشته است، تأکید می کند و بار دیگر خود را به عنوان مولد واقعی شوترهای امروزی تأیید می کند.

سیستم هدف گیری Call of Duty 1 دقیق است و به شما امکان می دهد در هر زمان و بر اساس سلاح هایی که در اختیار دارید، استراتژی های مختلف حمله را اتخاذ کنید. اگر ترجیح می دهید داخل خانه بمانید و به دشمن حمله کنید یا یک مسلسل سبک را از یک سرباز سقوط کرده بدزدید و با غرور پیشروی کنید، از کارابین استفاده کنید: بازی اغلب شما را برای تفسیر باز می گذارد.

- در مواجهه با یک تبدیل عالی از نظر کمپین و مکانیک های بازی مرتبط، Call of Duty Classic در حالت های آنلاین به شدت رنج می برد. با این حال، متأسفانه، با توجه به تمایل طبیعی به ماوس و صفحه کلید، کیفیت گیم پلی به طور چشمگیری بدتر می شود و حداقل می توان گفت نقص های فنی شرم آور را برجسته می کند. از سوی دیگر، پیدا کردن یک بازی به همان اندازه دشوار است و اگر بخواهید آن را پیدا کنید، به دلیل کد خالص نه بهینه سازی شده، تقریباً به طور قطع با مشکلات تاخیر مواجه خواهید شد.

موشک در بلژیک طرف‌های روس‌ها در عوض ما را در حال فتح مجدد استالینگراد (که مطمئناً بهترین بخش کل بازی است) و در نهایت به برلین حمله می‌کنند. به طور خلاصه، Call of Duty تناوب ماموریت ها با یک جناح و جناح دیگر است (برای فراموشکارترها، بیاد داشته باشیم که آمریکایی ها و روس ها در جنگ جهانی دوم متحد هستند، حتی اگر در واقعیت همه چیز کمی پیچیده تر باشد) ، اما همه اهداف یکسانی دارند.

اهدافی که باید در تلاش افراطی برای بازگرداندن پوست به خانه و مهمتر از همه کمک به همراهان تا آنها نیز به ما کمک کنند. به طور خلاصه، جنگ افراد نیست، بلکه جنگ تیمی است. در واقع همیشه در محاصره تعداد انگشت شماری از همراهان خواهیم بود و با کمک آنها باید برای رسیدن به هدفی که هر از چند گاهی برای ما تعیین می شود تلاش کنیم.

کمک نکردن به هم تیمی های خود در لحظه دشواری، سپردن آنها به دست دشمن، کشته شدن آنها نه تنها برای ادامه بازی ناخوشایند خواهد بود، بلکه اغلب ما را مجبور می کند که به تنهایی در برابر ده ها و ده ها دشمن بجنگیم و این همانطور که قبلاً تأکید کردیم، در این جنگ مطلقاً امکان پذیر نیست. در هر صورت، ما هرگز نمی‌توانیم به سایر اعضای تیم خود دستور دهیم، اما می‌توانیم از ابتکارات آنها به طور استراتژیک استفاده کنیم.

در واقع، اغلب پشت ما را می پوشانند تا بتوانیم به یک پاسگاه خاص برسیم یا قبل از اینکه دستور ورود به آن را بدهند، بررسی می کنند که آیا گذرگاهی آزاد است یا خیر، یا دوباره دروازه هایی را به روی ما باز می کنند که هرگز نمی توانستیم. تنها عبور کردن به طور خلاصه، تکرار می کنیم که همکاری با تیم هسته اصلی Call of Duty است. علاوه بر این، برای اینکه حتی بیشتر این احساس را ایجاد کنیم که ما به تنهایی نمی جنگیم، شخصیت هایی که گهگاهی خودمان را جا می زنیم همیشه متفاوت هستند و این نشان می دهد که در چنین موقعیتی، هیچ قهرمان و آدمی وجود ندارد، اما همه قهرمانان واقعی هستند.

به طور خلاصه، شخصیت هایی مانند سرجنت واترز یا سرباز مارتین به زودی وارد ذهن شما می شوند تا بتوانید از اعمال آنها قدردانی کنید (نه اینکه آنها سربازان واقعی هستند، اما مطمئناً نشان می دهند که واقعاً چه کسی برای آنها بوده است). برای پایان دادن به این بحث، بیایید بگوییم که Call of Duty نیز بر معنای آنچه می گوید با یک هدف زیربنایی دقیق تمرکز می کند: جنگ به تنهایی انجام نمی شود.

همانطور که گفتیم، همه چیز واقعاً در میدان جنگ اتفاق می‌افتد و این نشان دهنده تنوع بسیار زیاد موقعیت‌هایی است که بازی در اختیار ما قرار می‌دهد و بالاتر از همه، هوش مصنوعی که مطمئناً بالاتر از حد متوسط است. اما همانطور که گفتیم، چیزی که بلافاصله توجه را به خود جلب می کند سرعت و به عبارت دقیق تر بازی ویدیویی، روان بودن همه چیز در اطراف ما است.

من نمی‌دانم بچه‌های Infinity Ward چگونه این کار را انجام دادند، اما Call of Duty بسیار روان‌تر از هر چیزی است که قبلاً دیده‌اید و مهم‌تر از آن، این نرمی به گیم‌پلی واقعی نیز منتقل می‌شود. به طور خلاصه، همه چیز واقعاً سریع است، تقریباً دست نیافتنی، گریزان، غیرقابل توقف، درست مانند یک جنگ واقعی. دیدن سربازان دوست و دشمن که با سرعتی "واقع گرایانه" به میدان نبرد سقوط می کنند، منظره ای تلخ است اما بار دیگر شاهد واقعیت تاریخی وقایع است.
 

 یکی دیگر از مواردی که به سطح شناسایی کلی کمک می کند، وضعیت گیجی است که در آن زمانی که ما خیلی به انفجار نزدیک هستیم، ممکن است در آن سقوط کنیم. برای توضیح بهتر فقط می توانم به "نجات سرباز رایان" متوسل شوم. صحنه هایی را که کاپیتان میلر از آنچه در اطرافش می گذشت را از دست داد؟

خب، همه چیز شبیه سازی شده است، به روشی کاملاً مشابه فیلم، حتی در Call of Duty. ما نقل قول های دیگری از یکی دیگر از فیلم های استیون اسپیلبرگ، ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی را تشخیص دادیم. در این مورد اتفاقاً صحنه عبور مخفیانه به مرکز کنترل نازی ها و موتور سیکلت دو نفره ای را که ایندیانا جونز و پدرش برای فرار از دست نازی ها استفاده می کنند، مرور کردیم.

به طور خلاصه، سطح دشواری کمی تغییر کرده است. در هر صورت رویه برخورد با این برخوردها بسیار مهم است. درست مانند مدال افتخار، غیرقابل تصور است که هم همه دشمنان را به تنهایی بیرون بیاوریم و هم این کار را کاملاً بی پروا انجام دهیم. محافظت از خود با دیوارها، وسایل نقلیه، سنگ ها و هر چیز دیگری که نقشه در دسترس ما قرار می دهد، در واقع کاملاً ضروری است.

علاوه بر این، یکی دیگر از موارد بسیار مهم Call of Duty 1 این است که سلاح را مملو از گلوله نگه دارید و لحظات مناسب را برای پر کردن مجدد آن پیدا کنید. در واقع، اگر در مقابل یک سرباز دشمن قرار بگیریم و او حتی یک گلوله بیشتر از ما در اختیار داشته باشد، همه چیز ممکن است برای ما و برای مأموریتی که انجام می‌دهیم کشنده شود.

همانطور که قبلا ذکر کردیم، مدیریت ایستگاه های آتش نشانی یا وسایل نقلیه نیز در Call of Duty 1 امکان پذیر خواهد بود. در حالت اول می توان از مسلسل، جایگاه ضد تانک، جایگاه ضد هوایی و غیره استفاده کرد. ناگفته نماند که این مراحل کاملاً خنده دار هستند و به ویژه فراموش کردن مرحله ای که در آن جایگاه ضد هوایی در اختیار دارید و در آن باید هواپیماهای آماده بمباران را بالای سر خود بیرون بیاورید دشوار خواهد بود.

علاوه بر این، انفجارها آنقدر نزدیک به مکان ما رخ می دهد که احساسی که اولین سینماروها در نمایش اولین فیلم برادران لومیر داشتند برای ما چندان ناشناخته نخواهد بود (بالاخره حتی یک عکس هم باید تا حدودی حرف ما را تایید کند. ). تقریباً تمام وسایل متحرک موجود، تانک خواهند بود. در این فیل‌های خزنده دو ماموریت وجود خواهد داشت. فوراً به شما می گویم که این ها نیز خسته کننده ترین بخش های بازی هستند زیرا تانک ها فیزیک بسیار تقریبی دارند و با کندی چشمگیر حرکت می کنند.

تنها چیزی که ما را در این بخش‌ها دلداری می‌دهد، انفجارهای باشکوه تانک‌های دشمن به محض اینکه موفق به ضربه زدن به آن‌ها می‌شویم، است. در مورد وسایل نقلیه، بحث مطمئناً به اینجا ختم نمی شود، در واقع در بسیاری از بخش های بازی ما سوار وسایل نقلیه ای خواهیم بود که توسط سربازان دیگر هدایت می شوند و باید سعی کنیم کسانی را که می خواهند با ما مخالفت کنند با سلاح هایی بکشیم. زمان به زمان، ما در هیئت مدیره خود وسیله نقلیه را پیدا خواهیم کرد.

بدیهی است که در تیراندازی مانند Call of Duty، آنچه بیش از همه مهم است، هماهنگی ماموریت های مختلف است. اول، ما باید بین ماموریت های میدان باز و ماموریت های ساختمانی تقسیم کنیم. در واقع، بازی تقریباً در وسط بین این دو نوع رویکرد تقسیم شده است. در مأموریت‌های میدان باز، معمولاً باید با بیرون آوردن سربازان دشمن و تلاش برای دفاع از خود در برابر حمله توپخانه‌ای سنگین از راه دور، سعی کنیم موقعیت خاصی را فتح کنیم.

در میان اینها چیزی است که بدون شک می توانیم آن را به عنوان بهترین ماموریت کل بازی Call of Duty 1 تعریف کنیم، یعنی فتح مجدد استالینگراد. این در واقع با فرود در سواحل ولگا آغاز می شود. در این قایق های عظیم ده ها و ده ها سرباز وجود دارند که فرماندهان خود را می شنوند که فریادهایی مانند شجاعت، کمونیسم، شورش، فتح مجدد را می شنوند و در عوض، در سرنوشت خود کاملاً تنها هستند. ما هم جزو آنها هستیم.

پس از پیاده شدن، کارگران اسلحه و گلوله را تقسیم می کنند. اما به یاد داشته باشید که سلاح کافی نیست و بنابراین، یکی اسلحه دریافت می کند و دیگری فقط گلوله: ما گلوله ها را خواهیم گرفت. بنابراین سعی کنید تصور کنید که در این مواقع چه حسی خواهیم داشت که در زیر حمله توپ ها و غیره تنها خواهیم بود و مهمتر از همه بدون هیچ نوع سلاحی، بدون دفاع. ماموریت بدیهی است که رسیدن به مرکز شهر است، اما این تنها پس از مرگ و میر و شجاعت زیاد اتفاق می افتد.

در میان مأموریت‌های میدان باز Call of Duty 1، ما همچنین می‌توانیم مأموریت‌هایی را پیدا کنیم که در آن از ما خواسته می‌شود یک پل یا یک ساختمان خاص را فتح و دفاع کنیم، به یک فرمانده متحد خاص برسیم یا آن را آزاد کنیم و غیره. از سوی دیگر، مأموریت‌ها در ساختمان‌ها بسیار آرام‌تر هستند و ما را درگیر عملیات‌های جاسوسی مانند سرقت برخی اسناد مهم، از بین بردن برخی از وسایل ارتباطی یا نفوذ به کشتی دشمن در لباس ژنرال‌های نازی می‌دانند (آیا کسی مدال افتخار داد؟) .

با این حال، در تمام این موارد، نمی‌توان به سلاح اشاره کرد. بیایید اول از همه بگوییم که اینها بسیار دقیق هستند و از همه نظر به همتایان واقعی خود پاسخ می دهند. به شما تضمین می‌دهم که حس بازی با یک سلاح کم و بیش قدرتمند یا کم و بیش سریع بسیار زیاد است و همه اینها فقط می‌تواند به فاکتور واقع‌گرایی کمک کند که بارها در این بررسی آن را زیر سوال برده‌ایم.

برای باتجربه‌ترها به برخی از سلاح‌های بازی اشاره می‌کنیم: M1A1 Carbine، M1 Garand، the Thompson، Browning Automatic Rifle، Springfield M1903. در هر صورت تعداد اینها واقعاً بسیار زیاد است و برای ما سخت خواهد بود که برای مدت طولانی با همین سلاح بازی کنیم. به طور عمده، آنها به دو بخش تقسیم می شوند: سلاح های سریع اما غیر دقیق و سلاح های آهسته اما دقیق.

به طور خلاصه، بحث تسلیحات با توجه به تعداد بسیار بالا و دقتی که آنها با همتایان واقعی خود دنبال می کنند، به طور مثبت پایان می یابد. تنها اشکال این سخنرانی مربوط به تفنگ تک تیرانداز است. در واقع، این نه تنها در بسیاری از قسمت های بازی در دسترس است، بلکه، علاوه بر این، همیشه به تعداد قابل توجهی پرتابه مجهز است. این اغلب منجر به استفاده از آن بیشتر از سلاح های دیگر می شود و به تسهیل خود بازی کمک می کند.

یکی دیگر از جنبه‌های نگران‌کننده، Call of Duty 1 تعداد واقعاً نامتناسب داروهای موجود است. در عمل، واقعاً دشوار است که همیشه با حداکثر انرژی به پایان نرسید. اگر به این اضافه کنید که بازی بسیار کوتاه است، متوجه می شوید که عملا تنها نقص Call of Duty در همین جا نهفته است. در نهایت، چند کلمه نیز باید در مورد هوش مصنوعی صرف شود.

گرافیک بازی Call of Duty 1 XBOX360

پس از پایان گفتمان مربوط به شناسایی، اجازه دهید به جنبه های فنی تر بپردازیم. همانطور که گفتیم، بازی تقریباً همیشه به صورت تیمی انجام می شود. یک چیز بسیار مهم این است که دفاع از رفقای ما نیز برای بقای ما ضروری خواهد بود. در واقع، نه تنها آنها انگیزه بیشتری برای کمک به ما خواهند داشت، بلکه به این دلیل که تنها بودن واقعاً خودکشی است.
 

 همانطور که گفتم، دشواری کشتن یک دشمن کاهش یافته است: در واقع، فقط به سر دشمن ضربه بزنید تا فوراً او را بیرون بیاورید (البته انجام چنین کاری هنوز دشوار است، زیرا در هرج و مرج عمومی از قبل دشوار است. برای ضربه زدن به سیلوئت خود)، اما او باید برای کشتن ما بسیار بیشتر تلاش کند.

با این کار به رنگ‌های قطعاً تملق باز می‌گردیم. در واقع، رفقای ما می دانند که چگونه به ما کمک کنند و چه زمانی این کار را انجام دهند. علاوه بر این، آنها با روشی بسیار واقع بینانه و دقیق به دشمن حمله می کنند و سعی می کنند اشتباه نکنند و سعی می کنند او را ناآماده بگیرند. گاهی اوقات رفتار آنها حتی غیرقابل پیش بینی است، زیرا وقتی گلوله تمام می شود به دنبال مبارزه نزدیک با حریف هستند. از سوی دیگر، دشمنان ما نیز بسیار باهوش هستند و اغلب ما را مجبور می کنند از ماده خاکستری برای دور زدن آنها و بهتر شدن آنها استفاده کنیم. به طور خلاصه، هوش مصنوعی بدون شک یکی از بهترین جنبه های بازی Call of Duty است.

همانطور که قبلاً گفتیم، آنچه در Call of Duty بسیار چشمگیر است، روان بودن باورنکردنی آن است. این نیز به روشی که توضیح دادیم کمک خوبی به خود گیم پلی است. فکر کنید که بازی حتی زمانی که چند ضلعی های زیادی را مدیریت می کند، انفجارها و افکت های نوری مختلف و حتی زمانی که دشمنان زیادی به طور همزمان به ما حمله می کنند، بسیار روان باقی می ماند: در یک کلام، همیشه. به طور خلاصه، من هرگز یک بازی را به طور مداوم روان ندیده بودم.

اما متأسفانه، گفتمان مربوط به گرافیک همیشه مثبت نیست، در واقع انسان این احساس را دارد که در برخی از بخش‌ها همان توجهی که در بخش‌های دیگر وجود دارد، نشده است. این امر به ویژه از کیفیت بسیار پایین برخی از بافت ها مشهود است که این بخش ها را واقعاً بسیار زشت می کند و حتی احساس حضور در یک بازی 2-3 سال پیش را به شما می دهد.

خوشبختانه اکثر لوکیشن‌های Call of Duty 1 به زیبایی انجام شده‌اند و این به افکت‌های نورپردازی زیبا و وجود سایه‌زن‌های پیکسلی اجتناب‌ناپذیر که سطوح آب زیبایی را تشکیل می‌دهند، اضافه شده است، همچنان رای به این جنبه را بسیار بالا می‌برد.ارتقاء تا حد زیادی موفقیت آمیز بوده است، اما من همچنین فکر می کنم که اگر بازی شش سال پیش را برای گرافیک بازی می کنید، ممکن است بخواهید کنترلر را کنار بگذارید و فکر خوبی داشته باشید. مطمئناً، اگر نسخه جدیدی بود، انتقادها بی‌رحمانه بود.

از مدل‌های شخصیت گرفته تا هوش مصنوعی تا مناطقی که لحظه‌ای قبل خالی از آن‌ها، ناگهان مملو از نیروی دشمن تازه وارد شده است. حتی ممکن است گروه های خود را به مقصدی شکست دهید و سپس منتظر رسیدن آنها باشید تا دشمن بتواند در گروه ظاهر شود. اوه مورد علاقه من تماشای دشمنان و متحدان است که از مرکز نارنجک های منفجر شده مانند ققنوس از خاکستر بلند می شوند.

از بسیاری جهات، نواختن این یادگار مانند تماشای یک نمایشنامه از بال است. ناگهان، می توانید قطعات و قطعات COD را ببینید، بازیگرانی که مشغول خواندن خطوط هستند و منتظر نشانه ها هستند. کسانی که با این مجموعه آشنا هستند احتمالاً همان شکایات را خواهند داشت - دشمنان گنگ که در یک چرخه قابل پیش بینی به داخل و خارج از پوشش حرکت می کنند، دوچرخه سواری با سلاح، و قانون آتش دوستانه بد در کنار متحدان خودکشی.

زمان بارگذاری Call of Duty 1 کمی کند است و چک پونت، خوب آن هایی که افتضاح، به طور قابل توجهی محدود هستند، شیطان ها را می ترسانند و گیج می کنند. هیچ‌کدام از آن‌ها تجربه را از بین نمی‌برند، اما باعث می‌شود از امکانات بازی مدرن ما قدردانی کنید.باید بگوییم که این موتور عملاً فضاهای بی حد و حصر و تعداد قابل توجهی از چند ضلعی ها را مدیریت می کند (عکس ها این را تأیید می کنند) بدون از دست دادن فریم، اما با حفظ آن احساس سرعت و دیوانگی که تا کنون شرح داده ایم. همچنین فکر کنید که برخی از ماموریت ها بر روی وسایل نقلیه مانند کامیون ها، تانک ها، هواپیماها، اتومبیل ها انجام می شود و بنابراین، همه چیز سطح جدیدی از سرعت پیدا می کند.

صداگذاری و موسیقی بازی Call of Duty 1 کال آف دیوتی ایکس باکس 360

ما قبلاً به طور گسترده در مورد صدا بحث کرده ایم. در اینجا ما خودمان را به تایید احساسات بسیار مثبت خود و همچنین ذکر موسیقی فوق‌العاده‌ای که به خوبی با فضای عمومی سازگار است (حتی اگر یک بار دیگر، مانند بسیاری از جنبه‌های بازی، خیلی دور از Saving Private به نظر نرسند) محدود می‌کنیم. رایان). در نهایت، پشتیبانی عالی چند نفره با پنج حالت بازی وجود دارد: Deathmatch، Team Deathmatch، Behind Enemy Lines، Search And Destroy و Retrieval.

در میان این موارد جالب‌ترین آنها پشت خطوط دشمن است که ما را متعهد به زنده ماندن از حمله نازی‌ها می‌بیند: هر کسی که طولانی‌ترین مدت زنده بماند برنده است. Search And Destroy و Retrieval در عوض ما را درگیر یک سری کامل از ماموریت ها می بینند. در پایان می گوییم که این بازی در ایتالیا در نسخه کاملاً بومی سازی شده به زبان ما موجود است.

اولین چیزی که بلافاصله توجه Call of Duty را به خود جلب می کند، سرعت، دیوانگی و در نتیجه سردرگمی است که در میدان جنگ حکمفرماست. احساس واقعاً بودن در آنجا بسیار زیاد است و تمایل به رفتار همیشه زیرکانه همیشه وجود دارد. در پس زمینه سربازانی که با یکدیگر می جنگند و به شدت به یکدیگر تیراندازی می کنند که گویی مردم نیستند بلکه حیوانات ساده هستند، صدای خروش قیر قیر و شلیک توپ آنها، صدای هر نوع تفنگ، فریاد مجروحان و آن ها.

کسانی که در تلاش برای یافتن آخرین بقایای شجاعت خود هستند، تنها چیزی است که کمک می کند تا احساس ترس، تنش، قدرت اما ضعف را در یک کلمه وجود داشته باشد. به طور خلاصه، Call of Duty واقعاً بسیار غوطه‌ور است، احتمالاً حتی بیشتر از مدال افتخار و، صادقانه بگویم، دقیقاً این همان چیزی است که آن «کود» اضافی را تشکیل می‌دهد که هنوز تیراندازهای سه بعدی جنگ را از تیراندازهای سه بعدی معمولی جدا می‌کند.

اگر اولین عنصر برای احساس واقعی بودن در میدان جنگ، سرعت باشد، دومی مطمئناً صوتی است. بازتولید جلوه‌هایی که توسط شلیک‌ها یا موتور وسایل نقلیه مختلف ایجاد می‌شود، یا دوباره، با فریاد مردانی که می‌جنگند، واقعاً با دقت ساخته شده است. همه اینها ما را در یک فضای سردرگمی بزرگ و در نتیجه همذات پنداری با مبارزه ای که قوانین و نظم از پیش تعیین شده بسیار کمی دارد، درگیر می کند.

حتی فکر کنید که در Call of Duty 1 هر سلاح یک جلوه صوتی جداگانه تولید می کند و خواهید فهمید که چقدر به این جنبه از بازی توجه شده است. علاوه بر این، همه چیز واقعاً وحشتناک است و اغلب حتی آزاردهنده می شود (مثل زمانی که آلارم های نازی فعال می شود) زیرا در جنگی که فقط مرگ را به بار می آورد هیچ چیز خاموش و اطمینان بخشی وجود ندارد.

جمع بندی

اگر در دوره‌ای با آرامش بیشتر منتشر می‌شد، ما بیشتر در مورد آن صحبت می‌کردیم، اما حتی طرفداران نوستالژیک نیز به درستی از ارتباط با Call of Duty: Modern Warfare 2 منحرف شدند. با این حال، می‌توانیم Call of Duty Classic را در نظر بگیریم. به عنوان یکی از بهترین بازی‌های Live Arcade که تاکنون منتشر شده است: Call of Duty 1 دارای یک کمپین تک‌نفره قوی، گیم‌پلی همیشه سبز و بخش فنی قابل احترام است.

حیف که چند نفره Call of Duty 1 ضعیف است: رایگان کردن بازی از ابتدا مطمئناً انتخاب اشتباهی نبوده و علاوه بر این، هزینه بلیط را نیز مستهلک می‌کرد. برای طرفداران واقعی حماسه و همچنین برای کسانی که هرگز فرصت بازی عنوان اصلی را نداشته اند توصیه می شود.

 خرید بازی ازفروشگاه ایران بازی سنتر چگونه است؟

خرید بازی از فروشگاه ایران بازی سنتر بسیار آسان است.برای خرید بازی Call of Duty 1 برای ایکس باکس 360 اطلاعات خود را تکمیل نمایید و ثبت سفارش را انجام دهید.سفارش شما پس از آماده سازی در سریعترین زمان ارسال میگردد.