خرید بازی Heavy Rain ps3 پلی استیشن 3

 معرفی بازی Heavy Rain PS3

بازی Heavy Rain یک بازی ویدیویی اکشن-ماجراجویی محصول سال ۲۰۱۰ است که توسط Quantic Dream توسعه یافته و توسط Sony Computer Entertainment برای پلی‌استیشن ۳ منتشر شده است. نسخه‌ای از این بازی برای پلی‌استیشن ۴ در سال ۲۰۱۶ و نسخه‌ای از آن برای ویندوز در سال ۲۰۱۹ توسط Quantic Dream منتشر شد. این بازی شامل چهار شخصیت اصلی است که درگیر معمای Origami Killer، یک قاتل زنجیره‌ای که از دوره‌های طولانی بارندگی برای غرق کردن قربانیان خود استفاده می‌کند، هستند. بازیکن با انجام اقداماتی که روی صفحه نمایش مربوط به حرکات روی کنترلر برجسته می‌شوند و در برخی موارد، انجام مجموعه‌ای از رویدادهای سریع، با بازی تعامل می‌کند. انتخاب‌ها و اقدامات بازیکن در طول بازی بر روایت تأثیر می‌گذارد.از بازی های جذاب دیوید کیج میتوان به Beyond Two Souls PS3 و بازی Detroit Human Become PS4 اشاره کرد.

درست است من بالاخره در حال بررسی این موضوع هستم. احتمالاً از خود می پرسید که چه چیزی اینقدر طول کشید. خب اول، می‌خواستم منتظر بمانم تا DLC Heavy Rain Chronicles منتشر شود تا ببینم چگونه با بازی اصلی مرتبط است. سپس من تعداد زیادی نقد دیگر برای نوشتن داشتم. سپس هفته پوکمون و سیزده مقاله متفاوتی که باید برای آن می نوشتم فرا رسید. این بیش از 100 صفحه در پوکمون است.

دلیل واقعی این است که من می خواستم تمام پایان ها را ببینم و از استفاده از راهنما، ویدیوهای یوتیوب یا موارد مشابه خودداری کردم. فقط من بودم و شهودم. بنابراین همانطور که می توانید تصور کنید، این کار با تمام کارهای دیگری که در اینجا در سایت انجام می دهم کمی زمان برد.

نکته خنده دار (در گذشته) این است که من در نهایت به پایان های Perfect Crime رسیدم، فقط متوجه شدم که در حساب PSN ژاپنی خود وارد شده ام (همانطور که داشتم چند بازی را دانلود می کردم) و به این ترتیب جایزه طلایی همراه با "See" همه پایان‌ها» تنها جام‌هایی هستند که در حساب ژاپنی‌ها وجود دارد و تیم فقیر من در ایالات متحده نقاط خالی دارد. C’est la vie. به عبارت دیگر، ما یک بررسی بسیار دیرهنگام Heavy Rain داریم، اما اولین بررسی Heavy Rain Chronicles را در آنجا داشتیم چک و تعادل.

در حال حاضر من از طرفداران پر و پا قرص بازی های ماجراجویی در ژانر، اما به خصوص بازی های سینمایی هستم. Dragon’s Lair، Space Ace، Dracula Unleashed، Sherlock Holmes: Consulting Detective، BrainDead 13 و غیره همه بازی‌هایی هستند که من مالک آنها هستم و بارها آن را شکست داده‌ام. سری Casebook نیز وجود دارد که Mark B. خودمان آن را بررسی کرده است. نکته خنده دار این است که اگرچه من این زیرمجموعه بازی های نقطه و کلیک را دوست دارم، اما واقعاً آخرین عنوان quanticdream، Indigo Prophecy را دوست نداشتم.

 تریلر بازی Heavy Rain ps3

 فکر می‌کردم یک سوم اول بازی فوق‌العاده بود، وسط آن مشکلی نداشت و یک سوم آخر، بزرگ‌ترین تصادف قطاری بود که در سال‌های اخیر دیده بودم. بنابراین نیمی از من خوشبین بودم که درس خود را آموخته اند در حالی که نیمی دیگر توطئه بیگانگان و مزخرفات کودکان روانی را به یاد می آوردند که پیشگویی نیلی به آن تبدیل شد و لرزید.پس باران شدید چطور بود؟ آیا ارزش آن حجم باورنکردنی از صحبت های GAME OF THE YEAR را دارد که پیرامون آن وجود دارد؟ آیا این یک قطعه درایو بیش از حد است؟ آیا جایی در این بین است؟

داستان بازی Heavy Rain پلی استیشن 3

تا به حال همه شما باید طرح اصلی بازی Heavy Rain را بدانید. شما در نقش چهار شخصیت اصلی بازی می‌کنید: گزارشگر مدیسون پیج، مامور اف‌بی‌آی نورمن جیدن، معمار اتان مارس و دیک خصوصی اسکات شلبی که در تلاش برای حل معمای قاتل اوریگامی هستند. قاتل اوریگامی یک قاتل زنجیره ای است که پسران جوان را می رباید، آنها را غرق می کند و یک ارکیده را روی سینه آنها می گذارد.

او هیچ سرنخی و هیچ اشاره‌ای به هویت خود باقی نمی‌گذارد، اما همه چیز زمانی شروع می‌شود که آخرین قربانی او پسر ایتان است که قبلاً فرزندی را از دست داده و اکنون مصمم است فرزند دیگری را از دست ندهد. آیا ایتان می تواند در چالش های قاتل اوریگامی دوام بیاورد؟ این نقطه اصلی داستان است.صادقانه بگویم، طرح اصلی به تنهایی خوب است، اما هیچ چیز عالی نیست.

تعداد زیادی حفره داستانی در Heavy Rain وجود دارد، صرف نظر از اینکه شخصیت‌های شما چه اقداماتی انجام می‌دهند و من نمی‌خواهم از ترس خراب کردن بازی برای کسی، وارد هیچ یک از آنها شوم. در عوض، من در مورد این واقعیت اظهار نظر خواهم کرد که تقریباً هر شخصیت در بازی دوست داشتنی و آزاردهنده نیست. ایتن بدون هیچ یک از ویژگی های شخصیتی رستگارانه اش مانند جک از فیلم LOST به نظر می رسد و عمل می کند.

او فقط یک عوضی ناله بود. من می دانم که او به شدت افسرده است و از از دست دادن فرزندش مضطرب است، اما من هیچ وقت واقعاً آن پسر را دوست نداشتم. مدیسون در The Taxidermist بسیار دوست‌داشتنی‌تر از بازی اصلی بود و در تمام بازی‌های من احساس دوبعدی می‌کرد. من نورمن جیدن را دوست داشتم زیرا شخصیت او یک شخص خوب بود که توسط یک شیطان مصرف می شد و سعی می کرد بر اعتیاد غلبه کند.

 از بین چهار شخصیت اصلی، او توسعه یافته ترین و واقع گرایانه ترین و تا حد زیادی مورد علاقه من بود. اسکات شلبی یا دوست داشتنی ترین یا نفرت انگیزترین شخصیت بازی بود، البته فقط به این دلیل که او شخصیتی است که شما بیشترین کنترل را در شکل دادن به شخصیت او دارید. آیا کلیشه مغازه دار هندی را نجات می دهید یا اجازه می دهید بمیرد؟ آیا اجازه می دهید هوکر غرق شود یا او را نجات می دهید؟ آیا زنی را که قصد خودکشی داشت نجات می دهید؟

آیا به پیرمرد با وجود اینکه او EEEVIL است، قرص های سکته قلبی اش را می دهید؟ تنها مشکلی که اینجا وجود دارد این است که بسته به اینکه چگونه او را بازی می کنید، ممکن است با دنیایی از ناهماهنگی و تناقض مواجه شوید تا جایی که احساس کنید بازی فاقد منطق یا پیشرفت طرح هوشمندانه است.جایی که داستان بازی برتری دارد نه در طرح اصلی، بلکه در حجم عظیمی از امکانات و مسیرهای انشعاب است که در اختیار شما قرار می دهد.

هر انتخابی که می کنید مملو از داستان، شخصیت پردازی و محتوای است. هر کاری که تصمیم می‌گیرید انجام دهید یا انجام ندهید، پاسخی به دست می‌آورد که بعداً در جاده ظاهر می‌شود. بهتر از همه، این بازی آنقدر باز است که افرادی که سعی می کنند آن را "شکست دهند" ممکن است برای یک حلقه شکسته شوند. همه انتخاب ها به پایان نهایی برای چهار شخصیت منجر می شود، چه خوب و چه بد. با هر بازی، حداقل یک شخصیت یک پایان "بد" خواهد داشت، اگر نه بیشتر.

بنابراین این آن نوع بازی نیست که شما واقعاً بتوانید «برنده شوید». در عوض شما مجاز به آزمایش هستید. اگر شخصیت A در رویداد B موفق نشود چه اتفاقی می‌افتد؟ شاید بعد از همه اینها نتیجه بهتری باشد. در بازی Heavy Rain، متوجه می‌شوید که اکثر رویدادهای دارای جام در واقع به شما دو جام می‌دهند - یکی برای موفقیت در رویداد و دیگری برای شکست.

اگر می خواهید تمام احتمالات داستانی و شاید حتی بهترین پایان ها را برای شخصیت های خاص ببینید، دیگران باید در رویدادهای خاص بازی شکست بخورند. این بسیار خارج از چارچوب است و به ندرت پیش می‌آید که یک بازی به شما اجازه دهد تا این حد آزمایش کنید. از این نظر Heavy Rain به شما اجازه می دهد تا در نقش فیلمنامه نویس و کارگردان داستان Heavy Rain بازی کنید و این واقعیت که شما همه این امکانات و 18 پایان مختلف را دارید که می تواند با چهار شخصیت قابل بازی شما ترکیب شود و بیشتر از اینکه حفره های داستان را جبران کند. و نقاط ضعف ایده اصلی داستان.

 به این موضوع فکر کنید - چندین نمایشنامه که شکسپیر نوشته بود، بارها و بارها قبلاً اجرا شده بود. داستان‌های آن نمایشنامه‌ها ضعیف و نازک بودند، اما همین روایت خاص او را بی‌زمان می‌کرد در حالی که بقیه در شن‌های زمان گم می‌شدند. Heavy Rain نیز یک بازی است که با نحوه روایت داستان به جای قدرت داستان موفق می شود.

بنابراین بله، من می توانم به بسیاری از بازی های رمز و راز، بسیاری از بازی های ماجراجویی، و حتی چندین بازی ماجراجویی معمایی فرانسوی فکر کنم که طرحی بسیار برتر از Heavy Rain دارند. از نظر شخصیت پردازی، کیفیت کلی رازآلود و فشرده بودن روند داستان، می توانم بگویم چیزی شبیه جزیره غرق شدن توسط White Birds Studio بسیار برتر است.

این غیر خطی است و بهترین داستان معمایی را که تا به حال در یک بازی ویدیویی دیده ام را ارائه می دهد. با این حال، فاقد طیف وسیعی از گزینه‌ها، شخصیت‌های قابل بازی، داستان پشتی، مسیرهای منشعب، پایان‌های متعدد و حجم عظیمی از امکانات داستانی است که می‌توان در Heavy Rain یافت. آیا فکر می کنم خط داستانی اصلی Heavy Rain به عنوان یک کلاسیک بی انتها در خاطره بماند؟ هیچ البته نه.

آیا فکر می‌کنم داستان Heavy Rain چگونه پیش می‌رود و نحوه روایت آن در آزمون زمان مقاومت خواهد کرد؟ این کار را انجام می‌دهم، صرفاً به این دلیل که Quantic Dream طرحی مناسب اما معیوب داشت و آن را به خاطره‌ای به یاد ماندنی تبدیل کرد که چگونه بیان شد، باز شد و به شما اجازه داد که به نوعی خدا را با زندگی مجازی این شخصیت‌ها بازی کنید.

گیم پلی بازی Heavy Rain پی اس 3

کنترل‌های Heavy Rain ترکیبی از گیم‌پلی ماجراجویی سینمایی است که در Space Ace یا Brain Dead 13 پیدا می‌شود و نوع گیم‌پلی‌ای است که هنگام بازی سوم شخص ماجراجویی مانند Still Life (یکی دیگر از بازی‌های معمایی قاتل مجموعه ای فوق‌العاده ساخته‌شده توسط یک فرانسوی شرکت BTW) به یک کنسول منتقل می شود.
 

 اگر هنوز Heavy Rain را بازی نکرده‌اید، تفکیک به شرح زیر است: از دکمه R2 برای راه رفتن و استیک آنالوگ مناسب برای هدایت شخصیت خود استفاده می‌کنید. گاهی اوقات از استیک آنالوگ مناسب برای تعامل با اشیاء یا مشاهده دقیق برخی از آیتم های پس زمینه در بازی استفاده می کنید.

تنها بازی واقعی علاوه بر این از Active Time Events می آید که می تواند به چهار دسته تقسیم شود:الف) دکمه ها را برای مدتی نگه دارید ب) کنترلر را تکان دهید ج) خرد کردن دکمه د) رویدادهای زمان‌بندی شده که در آن‌ها باید دکمه‌ها را فشار دهید یا دستورالعمل‌ها را در مدت زمان محدودی فشار دهید.

یادگیری همه چیز در اینجا بسیار ساده است و من همچنین عمق بیشتری را که می‌توانید با زدن L2 به دست آورید و اینکه شخصیت یک مونولوگ درونی در موضوعات مختلف ارائه دهد را دوست دارم. تنها ایراد واقعی من در مورد کنترل ها این است که گاهی اوقات زوایای دوربین تشخیص حرکت شما برای باز کردن کشو یا تعامل با یک شی را دشوار می کند یا اینکه گاهی اوقات حرکت شخصیت می تواند کمی شبیه رانندگی با یک تانک باشد. منظور من از این این است که گاهی اوقات هدایت یا چرخاندن آنها سخت است و گاهی اوقات پس از توقف فشار دادن R2، شخصیت یک یا دو قدم برمی دارد. با این حال، مشکلات من با کنترل ها بسیار کم است.

در یک نکته جانبی، من می دانم که برخی از گیمرها از حساسیت SixAxis (یا عدم وجود آن) شکایت کرده اند. من می‌خواهم به خوانندگان بگویم که من بازی را با یک کنترلر Sixaxis و DualShock 3 امتحان کردم و به‌طور عجیبی متوجه شدم که SixAxis در واقع گزینه‌ای پاسخ‌گوتر بود، هم با کنترل‌های حرکتی و هم در بازی کلی. اگر مشکل دارید، ممکن است سعی کنید به مدل کنترلر قدیمی تغییر دهید.

به طور کلی، Heavy Rain یک بازی خوب بود و باید اعتراف کنم که بدون در نظر گرفتن اینکه چه سختی‌هایی آن را امتحان می‌کنید، متوجه شدم که گیم‌پلی فشرده است. من می دانم که برخی از افراد ممکن است رویدادهای Active Time را دوست نداشته باشند که 30 تا 50 دکمه را فشار می دهند، اما با توجه به اینکه من بازی هایی مانند Gradius یا R-Type را انجام می دهم که در آن دکمه ای را چند بار در دقیقه فشار می دهید (اگر نه بیشتر)، اینطور نیست. یک معامله بزرگ برای من.
 

  همانطور که قبلاً در بررسی ذکر کردم، هجده پایان وجود دارد که می‌توانید قفل آن‌ها را باز کنید، اما بسته به انتخاب‌هایی که انجام می‌دهید، می‌توانید همه آنها را در حدود شش یا هفت بازی دریافت کنید. با این حال، از آنجایی که به ازای هر چهار شخصیت اصلی یک پایان دریافت می‌کنید، می‌توانید بسیاری از بازی‌های دیگر را برای ترکیب و تطبیق تمام پایان‌های ممکن انجام دهید – برخی با انواع کمی متفاوت.

با این حال، نکته کلیدی این نیست که به پایان ها فکر کنید (مگر اینکه به دنبال جام ها باشید)، بلکه به سفری که برای رسیدن به آن طی می کنید است. تعجب خواهید کرد که چگونه یک یا دو چیز که جزییات جزئی به نظر می رسند می توانند کل بازی شما را شکل دهند. هر بار که بازی می‌کنید متوجه چیزی می‌شوید که قبلاً از دست داده‌اید، چه ظریف یا آشکار. به من اعتماد کنید وقتی می گویم حداقل یک سوم کامل بازی را برای بار دوم به چندین دلیل متفاوت می بینید.

Heavy Rain باید حدوداً شش ساعت طول بکشد تا "ضربه" داشته باشید، اما باز هم شما واقعاً آنقدر که آن را تجربه می کنید، باران شدید را شکست نمی دهید. پایان های بد احتمالی به همان اندازه خوب هستند و در موارد خاص ممکن است پایان های بد واقعی تر یا مناسب تر باشند. همه چیز پایان خوشی ندارد.

به آن مانند برج ساعت فکر کنید که یک بازی دیگر است که پایان های متعددی دارد، اما نویسندگان می گویند که بهترین پایان های ممکن لزوماً پایان های صحیح نیستند. در اینجا هیچ دلیلی برای حدس زدن در مورد اینکه پایان درست چیست، وجود ندارد، زیرا واقعاً وجود ندارد. فقط با آنهایی که بیشتر دوست دارید بروید.

کسب پایان‌ها بسیار بهتر از تماشای آن‌ها در خواندن درباره‌شان است، زیرا در این صورت واقعاً از نظر احساسی روی آنها سرمایه‌گذاری خواهید کرد. من برای اولین بار چهار پایان "بهترین" را دریافت کردم و به محض اینکه تمام کردم عمداً بیرون رفتم و چندین پایان بد دریافت کردم فقط برای اینکه ببینم چه اتفاقی می افتد و چگونه بازی را تغییر می دهد. من ناامید نشدم.
 

 
Heavy Rain یکی از آن بازی‌هایی است که هر بار که آن را بازی می‌کنید، احساس متفاوتی به شما دست می‌دهد، و راه‌های متفاوت زیادی وجود دارد که حتی اگر در یک پایان قرار بگیرید، حداقل مسیر متفاوتی را برای رسیدن به آن انتخاب کرده‌اید. اگر خود را از طرفداران پر و پا قرص داستان و شخصیت‌ها می‌دانید، قطعاً این بازی ارزش نگه‌داشتن و راه‌اندازی هر چند وقت یک‌بار را دارد.

Heavy Rain سه تنظیم سختی را ارائه می دهد و مهارت بین آنها به طور قابل توجهی با هر یک متفاوت است. برای مثال، بیایید صحنه‌ای را در نظر بگیریم که اسکات شلبی باید مانند یک دوجین نفر شلیک کند و هدف در اینجا این است که بیش از دو بار ضربه نخورد، در حالی که اصلاً ضربه نخورده و یک جایزه برای شما به ارمغان می‌آورد.

درحالت سخت، باید از هر چهار دکمه شانه استفاده کنید و زمان بسیار کمی برای این کار دارید. در حالت عادی، فقط از سه دکمه شانه استفاده می کنید و زمان بیشتری خواهید داشت. در آسان، تنها کاری که باید انجام دهید این است که X را بزنید و زمان دو برابر زمان سخت است. این تغییرات عظیم در سختی باعث می‌شود که Heavy Rain برای همه قابل دسترسی باشد، حتی اگر اولین بازی ویدیویی آنها باشد.

همچنین، بازی به شما برای "شکست" در رویدادهای خاص یا انتخاب "بد" با هر دو تروفی و پایان کامل پاداش می دهد. ممکن است پایان‌های تیره‌تر و افسرده‌کننده‌ای باشند، اما به هر حال پایان‌هایی هستند. این بسیار بهتر از یک صفحه نمایش "بازی تمام شده" است و کمک می کند تا Heavy Rain را به بازی تبدیل کنیم که هم گیمرهای سخت کوش و هم برای گیمرهای معمولی می توانند به یک اندازه از آن لذت ببرند.

در واقع، این به من یادآوری می‌کند که چگونه مادران و دختران (که قطعاً در دهه 1980 یک جمعیت هدف نبودند) با Dragon's Lair بیشترین لذت را می‌برند در حالی که مردها چیزهایی مانند Ikari Warriors یا مانند آن را بازی می‌کردند. بازی‌های سینمای تعاملی همیشه طیف گسترده‌ای از گیمرها را به خود جذب کرده‌اند، اما سختی و فقدان هر گونه درخواستی باعث می‌شود که شکست دادن آن سبک تقریبا غیرممکن شود، مگر اینکه در بازی وسواس داشته باشید.
 

 
Heavy Rain از سبک کلاسیک گیم پلی استفاده می کند و آن را برای هر گیمری با دستورالعمل های واضح در مورد اینکه چه کاری می توانید انجام دهید و چه زمانی انجام دهید، در دسترس قرار می دهد. همان‌قدر که من Dirk the Daring را دوست دارم، بازی‌های او معمولاً مردم را با هیچ پاداشی ناامید می‌کنند، در حالی که Heavy Rain می‌تواند توسط هر کسی انتخاب شود و تجربه‌ای ارزشمند را برای آنها به ارمغان بیاورد.

برای بسیاری از گیمرهای جوانتر، Heavy Rain مانند این عنوان مبتکرانه و بسیار بدیع به نظر می رسد که واقعاً خارج از جعبه است، به گونه ای که قبلاً هرگز آن را تجربه نکرده بودند. برای گیمرهای قدیمی‌تر، Heavy Rain تنها ورود دیگری به زیرژانر بازی‌های ماجراجویی سینمایی است، البته بهترین عنوانی است که تا به حال از این ژانر از نظر موتور و قابلیت دسترسی بیرون آمده است. این ژانر ریشه در اوایل دهه 1980 دارد و بسیاری از بازی‌های ماجراجویی نقطه و کلیک رایانه شخصی می‌توانند سکانس‌هایی داشته باشند که یادآور این سبک از گیم‌پلی هستند.

Heavy Rain اولین بازی ماجراجویی کامل سینمایی برای کنسول‌ها است که می‌توانم از زمان BrainDead 13 برای سگا Saturn و PSX که تقریباً یک دهه و نیم پیش منتشر شد، به آن فکر کنم. عناوینی مانند Dracula: The Last Sanctuary، یکی دیگر از بازی‌های فرانسوی، دارای سکانس‌هایی شبیه به Heavy Rain و Indigo Prophecy، آخرین بازی quanticdream قبل از این بود، و اشتراکات زیادی با Heavy Rain داشت، فقط همه چیز را به مراتب بدتر انجام داد. با نگاهی به گذشته، Indigo Prophecy ( Fahrenheit ) شبیه یک پیش نویس یا پروژه آزمایشی برای Heavy Rain است.

آنچه در اینجا می‌خواهم بگویم این است که quanticdream چرخ را در اینجا دوباره اختراع نکرد. آنها به تازگی یک ژانر تقریباً منقرض شده را انتخاب کرده اند و آن را برای نسل فعلی گیمرها پاکسازی کرده اند. آن‌ها عنوانی ساخته‌اند که به موازات موفقیت و سبک Don Bluth’s Dragon’s Lair است که من در بررسی Heavy Rain Chronicles درباره آن صحبت کردم.

 این یک سینمای تعاملی با موتور و سبک گیم‌پلی بهتر است و برخی از عناصر بازی ماجراجویی رایانه‌های شخصی قدیمی به منظور جلوگیری از تبدیل شدن بازی به یک رویداد شش ساعته در زمان فعال است. این قطعاً ایده‌ای هوشمندانه است که ژانر را دوباره تعریف می‌کند، اما آنطور که مردم می‌گویند هیچ جا مبتکرانه یا بدیع نیست. این یک پوشش جدید از رنگ و مقداری بازسازی از یک خانه قدیمی اما کلاسیک است.

گرافیک بازی Heavy Rain Playstation 3

جزییات بیشتری در تصاویر پس‌اندیشیده‌شده نسبت به اکثر بازی‌ها در گرافیک اولیه‌شان وجود دارد. quanticdream وقتی به این «سینمای تعاملی» می‌گوید، شوخی نمی‌کند. من قبلاً چنین انیمیشن‌ها یا تصاویری واقعی را در یک بازی ندیده بودم. نحوه پلک زدن، نفس کشیدن، حرکت و واکنش شخصیت ها بسیار شگفت انگیز است. من این را در بررسی خود از Heavy Rain Chronicles گفتم و در مورد بازی اصلی حتی بیشتر صادق است. جزئیات زیادی به آناتومی انسان پرداخته شده است که حتی شروع به توصیف آن نمی کند.

با این حال، در سال 2010، به نظر می رسد quanticdream نمی تواند بفهمد که چگونه موهای بلند را انجام دهد. به دلایلی همه زنان به جز دو زن موهای کوتاه یا بلندی دارند اما همیشه بالا هستند بنابراین به حساب نمی آید. برای دو نفری که آن را پایین آورده اند (هر دو مادری که فرزندانشان را به خاطر قاتل اوریگامی از دست داده اند)، افتضاح به نظر می رسد. من دارم از PSOne وحشتناک صحبت می کنم.

این به قدری بد است که باید تعجب کنید که چگونه آنها توانسته اند چنین بازی زیبایی بسازند، اما نتوانسته اند کارهای ساده ای مانند موهای بلند انجام دهند. اگر واقعاً می خواهید ببینید چقدر می تواند بد شود، به باشگاه بروید و به تمام زنان باشگاه نگاه کنید و فقط به موها توجه کنید. این بد است. مشکل دیگر من آتش است. وحشیانه به نظر می رسد. صحنه ای که در اواخر بازی در سطل زباله آتش می گیرد؟ آن آتش یکی از بدترین چیزهایی است که من به صورت بصری در PS3 خود دیده‌ام و هم Disgaea 3 و هم Last Rebellion را بررسی کرده‌ام.

حالا این بحث من با گرافیک Heavy Rain است. جدای از آن چیزهای بسیار جزئی، باران سنگین یک شاهکار بصری با گرافیک نفس گیر، حرکات واقعی و برخی از بهترین انیمیشن های تاریخ بازی خارج از عنوان دان بلوث است (اما آن ها انیمیشن هایی هستند که با دست طراحی شده اند تا انیمیشن های کامپیوتری، به طوری که نارنجی و نارنجی هستند. از نظر کیفیت بافت و جزئیاتی که در کوچکترین و بی‌اهمیت‌ترین اشیاء برای شخصیت‌های واقعی که در این شهر بی‌نام در ساحل شرقی ساکن هستند، پرتاب می‌شود، باران سنگین واقعاً قدرت PS3 را به رخ می‌کشد.

صداگذاری و موسیقی بازی Heavy Rain پی اس 3

موسیقی متن Heavy Rain فوق العاده است. موسیقی کاملاً با فضای پرتنش و ترسناک بازی مطابقت دارد. سونی حتی شروع به ارائه موسیقی متن برای دانلود در شبکه پلی استیشن کرده است و به نظر می رسد که فروش مناسبی داشته باشد. این یک نکته خوب از کلاه به کیفیت موسیقی است. جلوه های صوتی بازی به همان اندازه چشمگیر هستند. از توییت کردن یک پرنده گرفته تا ضربه زدن به ماشین تحریر، همه چیز طوری به نظر می رسید که انگار از زندگی واقعی می آید نه بلندگوهای HDTV من. صداپیشگی اما داستان دیگری است.
 

 صداپیشگی انگلیسی، به صراحت بگویم، خیلی خوب نیست. بسیاری از بازیگران آتونال هستند و در هنگام ارائه خطوط خود عمق یا احساسات کمی دارند. مدیسون و اتان هر دو به نظر من بسیار چوبی بودند و تقریباً همه شخصیت‌های ثانویه با خطوط خود کار ضعیفی انجام دادند. اسکات و نورمن کارشان را خوب انجام دادند و اگرچه بازیگر بلیک (به همراه بسیاری دیگر) نتوانست کلمه "اوریگامی" را به درستی برای نجات جانش بیان کند، او شاید بیشترین دامنه احساسات را در بازی Heavy Rain داشت.

مشکل دیگر من با صداپیشگی انگلیسی لهجه ها بود. بنابراین بسیاری از لهجه ها خاموش بودند یا به وضوح لهجه هایی بودند که برای داستان معنی نداشت. شما لهجه های فرانسوی برای شخصیت هایی داشتید که به هیچ وجه فرانسوی نبودند. روزنامه‌نگار پخش که هر پایان را شروع می‌کند لهجه کانادایی غلیظی داشت تا جایی که انتظار داشتید ارتفاع کوه وادینگتون را به شما بگوید.

با توجه به اینکه برنامه‌های خبری پخش شده ما، لهجه‌های گوینده‌های اخبار خود را از بین می‌برند تا زمانی که شبیه به غرب میانه‌ای به نظر برسند (و بله، آنها در واقع این کار را انجام می‌دهند)، این هم غیرممکن بود و هم بسیار گویای این بود که quanticdream با گرافیک و موتور بازی دقیق بود، اما نه آنقدرها که در داستان یا صداگذاری دقت کنید. به زبان ساده، کیفیت صداپیشگی در Heavy Rain، به جز چند مورد نادر، کیفیت B بود.

اکنون، انگلیسی تنها زبان من نیست. من فرانسوی، ژاپنی و کمی ماندارین کار می کنم. همانطور که Heavy Rain توسط فرانسوی ها ساخته شد، من در واقع یک بازی به زبان فرانسوی با زیرنویس انگلیسی روی آن انجام دادم تا ببینم که چگونه به نظر می رسد و همچنین چگونه از نظر ترجمه مطابقت دارد. اگرچه ترجمه از فرانسوی به انگلیسی بی‌نقص نبود، صداگذاری به شدت بهبود یافته بود. بازیگران احساسات را منتقل کردند، به شخصیت‌هایشان عمقی دادند که در نسخه انگلیسی غایب بود و از ابتدا تا انتها عملکرد بهتری داشتند. تنها جایی که احساس می‌کنم بازیگران انگلیسی بهتر عمل کردند، اسکات شلبی بود. لهجه عالی، دامنه عالی، کار عالی.

حالا آیا این بدان معناست که سونی در کار صداپیشگی انگلیسی مقصر است یا صرفاً به این معنی است که چون quanticdream یک استودیوی پاریسی است، آنها بهتر می توانند کیفیت بازیگری را به زبان مادری خود قضاوت کنند، اما نه به زبان انگلیسی. ای کاش گای دزمرایس، همکار (و سخنران بومی فرانسه) Heavy Rain را بازی می کرد تا بتوانم نظر او را در مورد تفاوت های کیفیت بین صداپیشگی انگلیسی و فرانسوی دریافت کنم.
 

 به نظر من، Heavy Rain دارای موسیقی متن فوق‌العاده، جلوه‌های ویژه شگفت‌انگیز و صداپیشگان انگلیسی است که کیفیت دوبله فیلم گودزیلا در دهه 1950 است. به خودتان لطف کنید و پس از شکست بازی، آن را به زبان فرانسوی تکرار کنید. تفاوت کیفیت آنی و چشمگیر است. شما Roman De Gare یا Le Pacte des Loups را به زبان انگلیسی تماشا نمی کنید. چرا همین کار را با سینمای تعاملی انجام می دهید؟

جمع بندی

خوب، 4500 کلمه بعد، فکر می کنید من تمام آنچه می توانستم در مورد این بازی گفتم؟ خوب، من می خواهم این بخش را برای صحبت در مورد غنائم انتخاب کنم. خوانندگان مدت‌ها می‌دانند که من فکر می‌کنم جوایز و دستاوردها احمقانه‌ترین چیزهایی هستند که وارد بازی شده‌اند.

به نظر می رسد این نسل فعلی از گیمرها بیشتر به کسب این چیزهای احمقانه علاقه دارند تا اینکه بازی را برای شایستگی های خود انجام دهند. من با افرادی صحبت کرده ام که بازی های افتضاح و گران قیمت را صرفاً برای کسب تروفی های آسان خریداری کرده اند. بسیار غریبه است که مردم را ببینیم که در حال انجام یک بازی برای دریافت یک جایزه مجازی کوچک هستند که به جای آرامش و غرق شدن در خود بازی ویدیویی، مطلقاً هیچ معنایی ندارد.

بنابراین به همین دلیل است که من جام های Heavy Rain را بسیار دوست دارم. به غیر از دو یا سه مورد از آنها، هیچ یک از الزامات یا اطلاعاتی در مورد آنها به شما داده نمی شود. این باعث می‌شود گیمر غنایی که فکر می‌کند فقط با Heavy Rain بازی کند و در واقع به جای توهم پاداش، روی تجربه تمرکز کند.

شما نمی‌دانید چه چیزی به دست می‌آورید یا چگونه می‌توانید آن‌ها را به دست آورید، بنابراین همه چیز به بازی کردن به خاطر خودش تبدیل می‌شود – کاری که به نظر می‌رسد بسیاری از گیمرها فراموش کرده‌اند که چگونه انجام دهند. پس قدردانی از quanticdream برای حفظ این سینمای تعاملی با پنهان کردن نحوه کسب جوایز در اینجا. البته، مردم همیشه می توانند برای دریافت راهنمایی در مورد نحوه دریافت هر تروفی به سایتی مانند GameFAQS مراجعه کنند، اما در انجام این کار شما به طور کامل از موضوع بازی غافل می شوید.

Heavy Rain در نوع خود یک بازی بسیار خوب است، زیرا به راحتی برای گیمرها از هر قشری قابل دسترسی است، داستانی جالب و همچنین تصاویری شگفت انگیز دارد. در عین حال، نمی‌توان فراموش کرد که این بازی، به‌عنوان پست‌ترین جوهره‌اش، همان بازی ماجراجویی سینمایی است که در دهه 1980 در بازی‌های آرکید مانند Dragon's Lair یا Space Ace دیدیم، البته با یک ابزار جدید برای وارد کردن آن به آن.

دوران مدرن بازی داستان همچنین دارای حفره‌های بسیار بزرگی است و صداپیشگی انگلیسی گاهی اوقات لول B است. با این حال، Heavy Rain کاملاً شبیه آن چیزی است که اکثر گیمرهای مدرن بازی کرده‌اند (مگر اینکه آن‌ها مانند من افراد قدیمی‌تر باشند) و دیدن یک سبک تقریباً منقرض شده از بازی‌ها که هم ظاهر و هم واکنش مثبتی را از سوی عموم مردم دریافت می‌کند، عالی است. این قطعاً یک بازی است که نیاز به تجربه دارد و در پایان یک بازی بسیار خوب و پیشرفت قابل توجهی نسبت به عناوین قبلی quanticdream است، اما نمی توان انکار کرد که این بازی برای همه نیست.

خرید بازی ازفروشگاه ایران بازی سنتر چگونه است؟

خرید بازی از فروشگاه ایران بازی سنتر بسیار آسان است.برای خرید بازی Heavy Rain ps3 پلی استیشن 3 اطلاعات خود را تکمیل نمایید و ثبت سفارش را انجام دهید.سفارش شما پس از آماده سازی در سریعترین زمان ارسال میگردد.